Mapa Atrakcji Roztocza Środkowego

Baseny na wyspie położone są w kompleksie zalewu. W ofercie znajdują się: trzy małe baseny dla dzieci o głębokości od 30 do 50cm, duży basen rekreacyjny 12x6m o głębokości 1,6m, gejzery wodne podświetlane laserowo, muzyka, plac zabaw dla dzieci oraz plaża. Woda jest podgrzewana energią z zamontowanych solarów a cały teren obiektu jest monitorowany.

Budynek szkoły w czasie bitew o Tomaszów 18 – 20 i 23 – 27 września 1939 r. służył jako szpital polowy o nazwie 503. W czasie bitew pod Tomaszowem i Krasnobrodem przez szpital przewinęło się około 1000 osób. Zmarłych od ran pochowano w zbiorowej mogile około 100 m od szkoły. Miejsce to zaznaczone jest pomnikiem ufundowanym prze Gminę Krasnobród w 2009 roku.

Przez środek cmentarza parafialnego prowadzi główna aleja. Po obu jej stronach rosną stare drzewa. Na początku alei pochowane są siostry ze Zgromadzenia  Najświętszego Imienia Jezus oraz księża pracujący w krasnobrodzkiej parafii. Przy głównej alei znajduje się także wiele zabytkowych nagrobków oraz krzyży, które zostały wykonane przez kamieniarzy z Józefowa. Pomnik upamiętniający poległych w walce o wolność powstańców styczniowych to potężny monument z rzeźbą orła w koronie, z rozpostartymi skrzydłami. W dziobie trzyma rozerwany łańcuch niewoli. Na tablicy inskrypcyjnej widnieją daty 1863 –1930 (data wzniesienia pomnika). Na cmentarzu parafialnym znajdują się ponadto żeliwne krzyże – to kwatera żołnierska z 1915 r. Pochowano w niej żołnierzy austryjackich i rosyjskich. Idąc dalej, natrafimy na pomnik  poległych w obronie Ojczyzny we wrześniu 1939 r. oraz kwatery zbiorowe 493 żołnierzy wykonane z piaskowca. Tylko 174 żołnierzy jest znanych z imienia i nazwiska, stopnia żołnierskiego oraz daty śmierci. Pięć mogił poległych żołnierzy znajduje się w innej części cmentarza. Wśród nich jest mogiła por. Tadeusza Gerleckiego, dowódcy 1. szwadronu 25 pułku.

Galeria Przystanek mieści się w budynku Informacji Turystycznej w Krasnobrodzie, w dzielnicy Podklasztor, naprzeciwko Sanktuarium. Znajduje się tu galeria, w której prezentowane są różnego rodzaju wystawy. Nazwa ta nie jest przypadkowa. W dosłownym znaczeniu przystanek to miejsce, gdzie oczekujemy na pojazdy transportu publicznego. Przystanek to miejsce gdzie, zatrzymuje się turysta, aby odpocząć po swojej wędrówce. Jest to również miejsce, w którym można pozyskać niezbędne informacje o Krasnobrodzie i Roztoczu, zakupić publikacje turystyczne i pamiątki. 

ul. Tomaszowska 25, 22-440 Krasnobród
www.it.krasnobrod.pl
e-mail: it@krasnobrod.pl
tel. 84 534 28 42

Mieczysław Portka  to rzeźbiarz ludowy, który tworzy swoje prace głównie w drewnie. Zajmuje się również kowalstwem artystycznym. Wśród jego prac znajdziemy rzeźby o tematyce sakralnej, a także świeckiej. Wykonuje też przeróżne ptaki – naturalistyczne i fantazyjne oraz kute motywy roślinne. Galeria Sztuki Ludowej jest odwiedzana przez wielu turystów. Zgromadzony został tam pokaźny dorobek artystyczny, który udostępniony jest zwiedzającym. To również miejsce, w którym artysta może pokazać młodemu pokoleniu, jak wygląda praca twórcy ludowego, zapoznać z tradycjami regionalnymi i zachęcić do samodzielnego tworzenia.

Majdan Wielki 176, 22-440 Krasnobród
tel. 500 180 268

Wyrobisko zostało objęte ochroną w 1995 r. Celem ochrony jest zachowanie stanowiska ze względów naukowych i dydaktycznych. Wyrobisko ukazuje skały wapienno-krzemionkowe (gezy) z ery mezozoicznej z okresu kredowego, budujące jedno z kilkunastu wzniesień ciągnących się wzdłuż doliny Wieprza o wysokości 300-350 m n.p.m. Odsłonięta ściana ma około 30 m wysokości i 165 m długości. Stanowisko dokumentacyjne Kamieniołom spełnia dwie podstawowe funkcje: dydaktyczno-naukową – istnieje możliwość odnalezienia odcisków flory i fauny żyjącej tu około 70 mln lat temu, turystyczno-krajoznawczą – szczyt wzniesienia jest punktem widokowym ze stylizowaną basztą widokową wybudowaną w 2002 roku, z której można podziwiać piękną panoramę oraz południowo-zachodnie tereny Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego

Na wydmie piaskowej rośnie rozłożysta sosna – jest ona pomnikiem przyrody. Do pnia drzewa przymocowana jest ludowa kapliczka wykonana przez mieszkańca wioski.

Myśl o stworzeniu muzeum pojawiła się u ks. Kazimierza Wójtowicza – dawnego proboszcza i kustosza Sanktuarium Maryjnego w Krasnobrodzie. Zaapelował on do parafian, aby przywozili stare przedmioty mające związek ze wsią i życiem rolników. 31 maja 1989 r. otwarcia muzeum dokonał bp. Bolesław Pylak. Muzeum znajduje się w podwórzu parafialnym. Posiada działy: etnografia, paleontologia – skamieniałości roślin i zwierząt, garncarstwo krasnobrodzkie, flora i fauna  oraz wieńce dożynkowe. Ekspozycja wieńców dożynkowych znajduje się w zabytkowym drewnianym, krytym gontem spichlerzu zbożowym, pochodzącym z 1795 r. Na parterze w budynku dawnego klasztoru znajduje się Muzeum Sakralne, gdzie można zobaczyć m.in.: mszały, kielichy, kolekcje szat liturgicznych oraz kolekcję starodruków pochodzących z archiwum parafialnego. W podwórzu parafialnym znajduje się zorganizowany przez byłego kustosza krasnobrodzkiego Sanktuarium ks. prałata Romana Marszalca mini-ogród zoologiczny. Można tu podziwiać ciekawe okazy ptactwa, m.in.: pawie, gołębie, bażanty, kury i kuropatwy.

Pomnik poświęcony pamięci partyzantów z oddziału AK Piotra Złomańca – ps. Podlaskiego i mieszkańców wsi poległych 4 II 1943 r. Tutaj zginęło 32 partyzantów oraz 8 mieszkańców. Ich ciała po wojnie zostały przeniesione do Zamościa na Rotundę. 

Pałac Leszczyńskich został wzniesiony w pierwszej poł. XVII w., później przebudowywany. W 1914 r. został zburzony. W 1917 r. pałac odbudowano według projektu Jana Koszczyc-Witkiewicza. Składa się z dwóch budynków połączonych ze sobą galerią. Oprócz zabytkowego zespołu pałacowego znajdują się tu również nowoczesne budynki, wzniesione specjalnie w celach leczniczych. Wokół pałacu zachował się park dworski w stylu angielskim. Obecnie w budynku mieści się Sanatorium Rehabilitacyjne im. J. Korczaka. Powstało ono w 1950 r. Profile lecznicze Sanatorium obejmują działalność medyczno-opiekuńczą dla dzieci w wieku od 2 do 18 lat oraz dorosłych w zakresie: neurologii, laryngologii, reumatologii, ortopedii, układu oddechowego.

ul. Sanatoryjna 1, 22-440 Krasnobród
www.sanatorium-krasnobrod.pl
e-mail: sekretariat-sanatorium@wp.pl
tel. 84 660 71 02

Na rozwój wsi Senderki miało wpływ odkrycie i eksploatacja złóż doskonałej jakości kamienia. Wydobywanie trwało od XVIII w. do pierwszej poł. XX w.  Wysokość wzniesienia, spod którego wydobywano kamień to 320 m n.p.m. Drążono w nim korytarze o różnej długości,  sięgającej nawet kilkudziesięciu metrów oraz o różnej wysokości i szerokości – często z licznymi odnogami. Kamień początkowo wykorzystywany był w budownictwie. Ze skał o dużej twardości wyrabiane były kamienie młyńskie, żarnowe i browarne. Tereny, na których były sztolnie, porosły lasem, wejścia do nich w większości zostały zasypane, a jeszcze otwarte  grożą zawaleniem. W niektórych zimują nietoperze. W obawie o życie oraz ze względu ochronę siedlisk nietoperzy wejście do nich jest zabronione.

Belfont z fr. belle fontaine oznacza – piękne źródło/fontannę. Uroczysko według miejscowych podań było miejscem tajemnych spotkań Marysieńki i Jana Sobieskiego. Tuż obok źródła z krystalicznie czystą wodą znajduje się krzyż ku czci powstańców styczniowych.  W 2002 r. utworzono tu użytek ekologiczny w obrębie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego. Obejmuje on obszar źródlisk z przyległymi mokradłami, oczkami wodnymi i lasem o powierzchni 5,06 ha. 

Ścieżka położona jest w dolinie św. Rocha. Jej celem jest przybliżenie prehistorii i zachęcenie do jej poznawania przez odwiedzających. Podczas spaceru po ścieżce śledzimy dzieje Ziemi. Podróż w czasie rozpoczynamy od samego początku powstania Ziemi, od prekambru, następnie przechodzimy do paleozoiku oraz mezozoiku. Podróż kończymy na wielkim wymieraniu kredowym. Na miejscu spotkamy się z kilkudziesięcioma naturalnych rozmiarów epoksydowymi dinozaurami. Dla najmłodszych został przygotowany plac zabaw. Można się pobawić w paleontologa i poszukać tam zakopanego 13-metrowego szkieletu króla dinozaurów T-Rexa.

www.dinozaury-krasnobrod.pl
e-mail: biuro@dinozaury-krasnobrod.pl
tel. 694 789 450

ul. Świętego Rocha, 22-440 Krasnobród

Charakterystycznym elementem dla Roztocza są niewielkie wodospady, zwane szumami lub szypotami. Występują m.in. na przełomowych odcinkach rzek takich jak Tanew, Jeleń, Szum czy Sopot. Ta ostatnia rzeka o długości 22,5 km wypływa dwoma strumieniami: lewym z małego jeziora w Ciotuszy Nowej, oraz prawym w pobliżu Husin z małych jezior zasilanymi obfitymi źródłami, które są chronione jako pomnik przyrody nieożywionej.

W latach 1940-1941 w rejonie Starego i Nowego Brusna, Dziewięcierza, Dębów, Teniatysk oraz wzniesień Wielkiego Działu i Gorajów Armia Czerowna wybudowała silny pas warowny długości 1300km. Składał się on z licznych schronów bojowych, wałó i rowów p. czołgowych oraz innych umocnień. Fortyfikacje miały bronić ZSRR przed inwazją Niemiecką. Wybudowana linia obronna pod nazwą Linia Mołotowa (od ministra spr. zagr. Wiaczesława Mołotowa) nie odegrała jednak większej roli. W czerwcu 1941 r. Niemcy bez trudu przeszli przez luki między punktami oporu. Po wojnie schrony pozostawiono bez opieki. Oglądając wnętrza schronów należy zachować szczególną ostrożnośc. Są tam pozostawione bez zabezpieczenia otwory pomiędzy kondygnacjami, uskoki, wystające druty itp groźne dla zdrowia elementy.

Cerkiew prawosławna p.w. św. Mikołaja Cudotwórcy w Tomaszowie Lub. zlokalizowana jest we wschodniej części rynku. Została wzniesiona przez władze rosyjskie w 1890r. Cerkiew jest murowana, trójdzielna, z kopułą nad nawą i czterema wieżyczkami, imitującymi kopułki z kokosznikami wokół hełmów. Wewnątrz cerkwi zobaczymy malowidła naścienne pochodzące z I połowy XX w. Również z tego okresu pochodzi ikonostas. Cennymi ikonami wśród zachowanych w cerkwi jest ikona Jezusa Chrystusa Nauczającego z XVIII w. i ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem, prawdopodobnie z XVII w.

Cerkiew św. Bazylego w Bełżcu usytuowana w pobliżu szkoły, mało widoczna od szosy. Jest to drewniana cerkiew zbudowana z bali sosnowych w konstrukcji zrębowej na podmurówce z kamienia. Prezbiterium zwróconym na południe. Zbudowana w Lipsku w 1756 i przeniesiona do Bełżca w 1838 r. na miejsce spalonej miejscowej cerkwi. Dzisiaj wyremontowana służy jako Galeria Cerkiewka, w której organizowane są wystawy artystyczne.

Cerkiew w Radrużu p.w. św. Paraskewy – wzniesiona została ok. XVI w. Całość otoczona jest murem z kamienia z poł. XIX w. W roku 1648 cerkiew ozdobiono polichromią. Należy do najstarszych i najlepiej zachowanych obiektów drewnianego budownictwa cerkiewnego w Polsce.  Wybudowana została przez zawodowych mistrzów ciesielstwa późnogotyckiego. W latach 1964 – 1966 przeprowadzono gruntowny remont. W roku 2012 znalazła się na liście World Monuments Watch jako jeden ze stu cennych zabytków na świecie zagrożonych zniszczeniem. 21 czerwca 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

Drewnianą cerkiew pw. Opieki NMP postawił w 1755 r. wójt wsi Wola Wielka Bazyli Szcziry z wiejską gromadą. Zbudowana została z drewna sosnowego, konstrukcji zrębowej, na kamiennej podmurówce.  Po wysiedleniu grekokatolików w 1947 r. pełniła funkcję kościoła. Od 1994 po wybudowaniu nowej kaplicy, świątynia pozostaje nieużytkowana. Obecnie stoi opuszczona, dając świadectwo historii minionych wieków. Obok świątyni usytuowana jest drewniana, dwukondygnacyjna dzwonnica na rzucie kwadratu, konstrukcji słupowo-ramowej. Wewnątrz otaczającego cerkwię kamiennego muru, znajduje się cmentarz ze starymi nagrobkami, wykonanymi przez bruśnieńskich kamieniarzy.

Florianka - Hodowla Konika Polskiego

Koniki polskie są jedyną rasą koni prymitywnych w Polsce. Charakterystyczną ich cechą jest: umaszczenie myszate z czarną pręgą przez grzbiet, pręgowanie w okolicy łopatek oraz kończyn, obfite owłosienie grzywy i ogona, niski wzrost (125-138 cm). Charakteryzują się dużą siłą w stosunku do masy ciała odpornością na warunki atmosferyczne oraz łagodnym temperamentem. Są one potomkami tarpanów, które żyły niegdyś w puszczach Polski, Litwy i Prus. Hodowla zachowawcza konika polskiego w warunkach zbliżonych do naturalnych prowadzona jest w Roztoczańskim Parku Narodowym w Zwierzyńcu, na wydzielonym obszarze ok. 180 ha w okolicy stawów Echo, oraz w warunkach stajennych we Floriance. Ostoja Rezerwatowa Hodowli Konika Polskiego powstała w 1982r. Obecnie przebywa w niej stado ok. 20 szt. Koniki przebywając w Ostoi same zdobywają pokarm, wychowują młode bez ingerencji człowieka. Jedynie w okresie zimowym są dokarmiane sianem. W 1995r. utworzono Ośrodek Stajennej Hodowli Koników Polskich we Floriance, która jest uzupełnieniem hodowli rezerwatowej. Celem hodowli stajennej jest zachowanie cech genetycznych tarpanów. 

Kamieniołom Babia Dolina w Józefowie to najbardziej rozległy kamieniołom na Roztoczu Środkowym, To całe pasmo kamieniołomów piaskowców i wapieni trzeciorzędowych. Od 300 lat było miejcem pracy licznych górnikówi i kamieniarzy. Obecnie stanowi atrkację turystyczną. Aby znaleźć obiekt, wystarczy z centrum Józefowa udać się na południe. W zależności od wybranej drogi, trafić możemy dodatkowo na pomnik pamięci partyzanta Miszki Tatara (zginął w tym miejscu podczas akcji w obronie Józefowa), a także duży, w ostatnich latach odrestaurowany - kirkut.

Kamieniołom zlokalizowany jest na południowo-wschodnim zboczu Krzyżowej Góry, niedaleko wsi Nowiny, w odległości ok. 400 m od drogi Susiec – Józefów. To malownicze, skalne wgłębienie ukryte w sosnowym lesie. Na dwustumetrowej ścianie o kilkunastometrowej wysokości, powstałej w wyniku eksploatacji skał, możemy dziś prześledzić budowę geologiczną tej strefy. Widoczne są tutaj naprzemianległe warstwy masywnych wapieni powstałych z rozdrobnionych osadów, pokruszonych szczątków organizmów żyjących w strefie przybrzeżnej płytkiego, ciepłego morza (ok. 11,6 do 19 mln lat temu). Atrakcją kamieniołomu są liczne, małe muszle przegrzebków i ostryg z tamtego okresu.Przez lata eksploatowano tu kamień na potrzeby budowlane. Pracowali tam również więźniowie (żołnierze AK) pobliskiego obozu NKWD w Błudku. Kamieniołom aktualnie jest nieczynny. Dzisiaj jest to miejsce turystyczne. Na szczycie ustawiona została drewniana platforma widokowa  z której rozlega się panorama Puszczy Solskiej. Prowadzi tamtędy pieszy szlak „Krawędziowy”. Przy szosie został wybudowany parking z deszczochronem. 

Na końcu dębowej alei, 500 od drewnianego kościoła, na rzece Szum stoi kapliczka na wodzie p.w. św. Stanisława. Usytuowana jest na podmurowananych palach, na miejscu starszej, która została zniszczona. Utrzymano w niej oryginalny, barokowy wystrój wnętrza. Kapliczkę okala przykryty okapem pomost znajdujący się nad wodami Szumu. Pierwsza kaplica w tym miejscu została wybudowana w 1668 r., która uległa zniszczeniu. W 1768 wzniesiono drugą, a gdy i ta podupadła w końcu XIX w. postawiono istniejącą do dziś. W czasie II Wojny Św., podczas ofensywy wojsk niemieckich na poddaszu skryło się 9 mężczyzn. Przez kilka dni przebywali obok stanowisk niemieckiej artylerii. Przetrwali. Przy kaplicy zaczyna się ścieżka spacerowa wiodąca doliną Szumu. W pobliżu kapliczki, po drugiej stronie rzeki, w lesie znajduje się źródełko Boża Łezka. Woda stąd zawiera dużo siarki, porównywana jest do słynnej wody Zuber z Krynicy. Znane są jej właściwości uzdrawiające, a najlepiej – ponoć dział o świcie.

Kaplica na wodzie w Krasnobrodzie – znajduje się ok. 500 m od Klasztoru. Pochodzi z XVIII w., nazywana jest często Kaplicą Objawień, ponieważ w tym miejscu w 1640 r. Jakubowi Ruszczykowi objawiła się Matka Boża. Wypływająca ze źródeł woda pod kaplicą według miejscowej ludności, oraz pielgrzymów posiada właściwości lecznicze.

Kościół p.w. św. Jana Nepomucena w Zwierzyńcu (Kościół na wodzie), położony na wyspie stawu (uformowanego przez jeńców tatarskich i tureckich), połączonej mostem ze stałym lądem. Świątynia wzniesiona w latach 1741-1747 z fundacji Tomasza Antoniego Zamoyskiego i jego żony Teresy z Michowskich w intencji powrotu do zdrowia ordynata oraz jako wotum dziękczynne za narodziny oczekiwanego syna - Klemensa. Prawdopodobnie projektował ją ceniony przez  ordynata architekt Andrzej Bem, a budował mistrz Jan Columbani. Wysoka część kościoła stanowi nawę główną , a boczne skrzydła to dwie kaplice. Wnętrze udekorowane jest iluzjonistyczną polichromią malowaną na suchym tynku wykonaną przez Łukasza Smuglewicza. Na kolebkowym sklepieniu – w otoczeniu aniołów – św. Jan adoruje Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Na obrazie ściennym głównego ołtarza św. Jan Nepomucen, na ścianach bocznych postacie kobiet symbolizujących cnoty św. Jana: wiara dźwigająca kolumnę (stałość i siła), tajemnica z kluczem i zapieczętowanym listem (powaga sakramentu spowiedzi). Uwagę zwracają także: obraz Matki Bożej Częstochowskiej (ołtarz główny), obraz koronacji Matki Bożej z XVIII w. oraz po lewej stronie ołtarza postać św. Klemensa. Ściana frontowa zgodnie z zasadami baroku jest pilastrowana w części środkowej zwieńczona trójkątnym szczytem z żelaznym krzyżem. Poniżej jest Oko Opatrzności Bożej i wizerunek Ducha Św. Uwagę zwracają dwa kartusze herbowe. Na jednym z nich jest herb rodowy Zamoyskich – Jelita (trzy skrzyżowane włócznie), na drugim herb Michowskich – Rawicz (panna na niedźwiedziu, połączone klejotem – półkozic. Szczególny urok świątyni na wodzie dodaje nocna iluminacja.

Kościół p.w. Zwiastowania NMP w Tomaszowie Lubelskim - jest to jeden z najcenniejszych zabytków w kraju. Świątynia wzniesiona została w 1727r. w stylu barokowym z drzewa modrzewiowego. Ufundowana została przez IV ordynata Michała Zdzisława Zamojskiego. Świątynia zbudowana na rzucie prostokąta stanowi zwartą bryłę obejmującą: trójnawowy i trójprzęsłowy korpus z trzema parami integralnie z nim związanych kaplic. Wewnątrz kościoła interesująca jest belka tęczowa, na której jest rzeźbiony krucyfiks oraz figury Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty. W ołtarzu głównym znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Szkaplerznej z Dzieciątkiem z połowy XVIII w., koronowany w 1994r. W dolnej części ołtarza umieszczone są relikwie patrona trynitarzy – św. Feliksa. Tabernakulum jest w stylu rokokowym i pochodzi z połowy XVIII w. Na uwagę zasługuje również ambona z postaciami czterech ewangelistów, chrzcielnica z piaskowca i rokokowe stelle.

Kościół p.w. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Górecku Kościelnym – pochodzi z 1768r., ufundowany został przez Jana Jakuba Zamojskiego. Świątynia zbudowana jest z drzewa modrzewiowego, oszalowana deskami i posiada 3 nawy. Pomiędzy prezbiteriuma nawą główną umocowana jest belka z barokowym krzyżem, z połowy XVIII w. W głównym ołtarzu znajduje się obraz patrona kościoła św. Stanisława, obraz Matki Boskiej Anielskiej, oraz rzeźby Matki Bożej z Dzieciątkiem i Pana Jezusa Ubiczowanego. Drewniana ambonę zdobią rzeźby czterech Ewangelistów. Na chórze są 12-głosowe organy z 1906r. Cenna jest tam również kolekcja ornatów z czasów franciszkańskich, oraz obrazy malowane na płótnie. Od świątyni w stronę płynącej rzeki Szum prowadzi dębowa aleja, wzdłuż której rośnie sześć pomnikowych dębów. Najstarszy z nich ma ok. 500 lat, a jego obwód wynosi 7,4 m.

Kościół p.w. Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie wybudowany został w latach 1690-1699 wraz z klasztorem. Ufundowała go Marysieńka Sobieska, żona króla Jana III Sobieskiego – jako wotum wdzięczności za jej uzdrowienie.Wewnątrz kościoła znajduje się barokowa ambona w kształcie wazy, XVIII wieczna chrzcielnica, 33-głosowe organy z 1975r. W centrum ołtarza umieszczony jest cudowny obrazek Matki Boskiej Krasnobrodzkiej. Z lewej strony kościół łączy się z klasztorem. W klasztorze znajduje się „Wystawa z Ziemi Świętej”, Muzeum Sakralne, w którym możemy zobaczyć m.in.: ornaty, stare mszały, kielichy i stare księgi parafialne oraz „Wystawa Maryjna” przedstawiająca Sanktuaria Maryjne w Polsce. W sąsiedztwie Klasztoru znajduje się zabytkowy, modrzewiowy, kryty gontem spichlerz z 1795r., w którym możemy podziwiać kolekcję wieńców dożynkowych oraz Muzeum wsi krasnobrodzkiej i mały ogród ptactwa domowego.

Kościół p.w. św. Tomasza Apostoła w Majdanie Sopockim Drugim – jest to dawna cerkiew pounicka z 1835 r., ufundowana przez Zamojskich. Od 1839 r. funkcjonowała jako cerkiew prawosławna. W 1919 r. przejął ją kościół katolicki. Jest to budynek wymurowany z cegły i otynkowany.  Ma kształt prostokąta, prezbiterium węższe, również prostokątne, przy nim po bokach dwie zachrystie – jedna z nich zamieniona została na przedsionek. Chór muzyczny jest drewniany i nadwieszony. Fasada ma charakter parawanowy, zwieńcza ją trójkątny ogzymsowany szczyt. Ołtarz główny jest o charakterze późnobarokowym i dwa ołtarze boczne klasycystyczne, wykonane prawdopodobnie przed połową XIX w. W ołtarzu głównym znajduje się obraz MB Częstochowskiej i Jezusa Zmartwychwstałego. Na chórze są 6-głosowe organy.

Kościół p.w. Św. Jana Nepomucena w Suścu – wzniesiony został w latach 1862-1868 z elementów pochodzących z rozebranej cerkwi unickiej znajdującej się niegdyś na wzgórzu Zamczysko.Jest to budynek murowany, jednonawowy o charakterze barokowo-klasycystycznym. W ołtarzu głównym znajduje się obraz patrona kościoła pochodzący prawdopodobnie z I połowy XIX w. i MB Częstochowskiej z 1960 r. W ołtarzu bocznym zobaczyć możemy obraz MB Nieustającej pomocy oraz zabytkowy obraz św. Mikołaja z XVIII w.W świątyni znajduje się chrzcielnica z 1966r., organy 8-głosowe oraz urny z ziemią pochodzącą z miejsc bitew okresu II Wojny Światowej. Obok świątyni jest kamienny krzyż z XVIII w. przeniesiony prawdopodobnie z Zamczyska.Obok kościoła usytuowana jest  drewniana dzwonnica z II połowy XIX w. o konstrukcji słupowo-ramowej. Dzwon wiszący w dzwonnicy pochodzi z 1840 roku.

Kościół p.w. Opieki Św. Józefa i Św. Michała Archanioła w Łosińcu – jest to dawna cerkiew pounicka, ufundowana przez ordynatów zamojskich w 1793 r. Od 1919 r. pełni funkcje kościoła rzymsko-katolickiego. Jest to świątynia bezkopułowa o planie dwudzielnym z małym przedsionkiem. Budynek o konstrukcji wieńcowej, zewnątrz oszalowanej z listwowaniem i arkadowaniem. Składa się z dużej prostokątnej nawy, otwartej na trójboczne, zamkniętej prezbiterium. Po obu stronach znajdują się zachrystie, jedna z przedsionkiem. Ołtarz główny jest późnobarokowy, pochodzi z XVIII w. Znajdują się w nim rzeźby św. Piotra i Pawła oraz dwa anioły w szczycie. W ołtarzu umieszczona jest ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem, pochodząca prawdopodobnie  z I połowy XVIII w. Ołtarze boczne poświęcone są św. Józefowi i św. Michałowi Archaniołowi. W kościele znajduje się klasycystyczna monstrancja z I połowy XIX w., hostiarka z cyny z przełomu XVIII w. oraz zabytkowe kielichy mszalne.Obok kościoła usytuowana jest drewniana dzwonnica z I połowy XVIII w. Dzwon wiszący w dzwonnicy odlany był w Szczecinie w 1828r., poświęcony został w 1946r. 

Monastyr – ruiny klasztoru na wzgórzu niedaleko Werchraty. Według tradycji klasztor obrządku wschodniego istniał już w XII wieku. Zachowane dokumenty świadczą jednak, że dopiero w XVII wieku powstał tu klasztor i nie prawosławny a unicki. Na wzgórzu, w pobliżu dawnego klasztoru stoi metalowy trójnóg zwieńczony krzyżem, upamiętniający dawną pustelnię Św. Brata Alberta (1891 – 1905) o czym informuje tabliczka przy mini-kapliczce. Na klasztornym wzgórzu ocalało kilka kamiennych piwnic i katakumb oraz częściowo zasypana studnia. Po dziś dzień ocalał jeszcze krzyż z drewna, na którym wisi tabliczka upamiętniająca istnienie tu świątyni greckokatolickiej.To oddalone od siedzib ludzkich miejsce było też świadkiem wielu dramatycznych wydarzeń. W latach 1945 – 47 okoliczne głusze leśne stanowiły bazę wypadową oddziałów Ukraińskiej Powstańczej Armii. Leśne bunkry stanowiły schronienie dla przedstawicieli władz UPA i OUN. W 1993 roku organizacje ukraińskie ustawiły na terenie monasterskiego klasztoru pomnik ku chwale i pamięci żołnierzy UPA poległych w tym rejonie. Tablica została zniszczona przez nieznanych sprawców. Obecnie znajduje się w tym miejscu ustawiony w 2000 roku kamienny krzyż oraz tablica z napisem w języku ukraińskim: „Polegli za wolną Ukrainę. Tu spoczywają polegli w boju z NKWD w Lasach Monastyrskich nocą z 2/3 stycznia 1945 roku”. Pod grawerem zdarzenia wyryto 62 nazwiska poległych żołnierzy.

Historia muzeum to historia st. ogn. w st. spocz. Jana Łasochy, który przez 55 lat pełnił funkcję  Komendanta Gminnego Związku OSP w Suścu. W połowie lat 60-tych zrodziło się u niego zainteresowanie do zbierania starych sikawek i motopomp. Przez kolejnych szereg lat udało się pozyskać ponad 300 eksponatów. Zgromadzone zbiory z czasem powiększyły się o samochody pożarnicze, umundurowanie, uzbrojenie osobiste, armaturę wodno-pianową, oraz dokumenty i czasopisma. Część eksponatów pozyskano od strażaków z zaprzyjaźnionego powiatu Freudenstadt z Niemiec. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat zbiory te prezentowane były jako nieformalne, amatorskie muzeum pożarnictwa, obecnie dzięki staraniom władz gminy Susiec, udało się dokonać rozbudowy strażnicy OSP Oseredek o nowe budynki. Aktualnie muzeum prowadzi również zajęcia edukacyjne.

Muzeum Skamieniałych Drzew w Siedliskach zostało utworzone w 2003 roku, w budynku dawnej szkoły podstawowej. W dwóch salach muzealnych prezentowane są fragmenty pni drzew skamieniałych. Zgodnie z najnowszymi badaniami, są to pozostałości cypryśnika błotnego, który w procesie krzemienienia (zastąpienia komórek roślinnych krzemionką) zmienił swoją strukturę z organicznej na geologiczną. W muzeum można zobaczyć około 500 fragmentów drzew o różnych kolorach i kształtach. Wiek geologicznych drzew skamieniałych określany jest na około 20 milionów lat. W  muzeum znajduje się jeszcze sala etnograficzna i myśliwska. Nr telefonu i dokładne terminy otwarcia można sprawdzić w Urzędzie Miasta i Gminy Lubycza Królewska.

Muzeum – Miejsce Pamięci w Bełżcu – zostało otwarte. Od 1940r. w Bełżcu działał założony przez okupantów niemieckich obóz pracy, przekształcony następnie w obóz zagłady. Cały obszar obozu zajmował ok. 7 ha. Znajdowały się tam baraki z komorami gazowymi, kwatery SS-manów oraz doły przeznaczone na masowe groby ofiar. Pierwsze transporty z deportowanymi żydami zaczęły napływać w marcu 1942r. i trwało to do grudnia 1942r. Obóz zagłady zlikwidowano w 1943r., budynki zniszczono, a dla zatarcia śladów w tym miejscu posadzono las. Według danych w Bełżcu zamordowano ok. 600 tyś. Żydów i ok. 1500 Polaków – za pomaganie Żydom. Na terenie byłego obozu w czerwcu 2004 r. utworzono muzeum – jako oddział Muzeum na Majdanku w Lublinie. Pomnik oraz budynek muzeum tworzą integralną całość i obejmują cały obszar dawnego obozu. Wejście na teren pomnika otwiera symboliczna rampa, na której znajduje się stos z szyn kolejowych i żużlu. Przedłużeniem rampy jest budynek  muzeum, w kształcie symbolicznego pociągu. Na powierzchni pomnika znajduje się obejście wokół terenu, na którym zlokalizowano masowe groby. Cały teren wewnątrz obejścia przykryty został żużlem. Tam, gdzie wcześniej rósł las zostawiono tylko kilka starych dębów, które rosły w czasie istnienia obozu. Są one niemymi świadkami tragedii.

Młyn wodny w Sigle został wybudowany ok. połowy XIX wieku. przez Zamoyskich. Wykorzystywał energię wodną rzeki Szum. Obracająca się turbina (koło wodne) za pomocą pasów transmisyjnych poruszała walce oraz razowiec. W tamtych czasach ludzie sami wypiekali chleb z czego wynikały bardzo duże kolejki do młyna. Praca młyna zależała od poziomu wody i gdy jej poziom był zbyt niski, konieczne było spiętrzanie wody poprzez zastawianie śluz. W czasie II wojny światowej, w 1941 r. młyn spłonął. Po wojnie w 1948 roku na miejscu starego został odbudowany nowy młyn, prawie w takiej formie jak był pierwotnie. Jak opowiada obecny właściciel Henryk Ostasz: Ja odkupiłem młyn w 1972 roku od Leona Tomaszewskiego. Młyn pozostał nienaruszony, nowy właściciel tylko wymienił koło wodne na turbinę, która napędza młyn i tartak. Obecnie jest jednym z nielicznych tak dobrze utrzymanych młynów. Data publikacji: 17.02.2013.

Obelisk w Rebizantach poświęcony Józefowi Piłsudskiemu – znajduje się na trasie ścieżki przyrodniczo-dydaktycznej „Nad Tanwią” oraz niebieskiego szlaku Szumów. Ze względu na fakt że jest usytuowany na prywatnej posesji po drugiej stronie rzeki Tanew, jego replikę ustawiono na parkingu w Rebizantach. Upamiętnia on przekroczenie w tym miejscu w 1901r. granicy rosyjsko-austriackiej przez Józefa Piłsudskiego. Miało to miejsce po jego ucieczce ze szpitala w Petersburgu. W ucieczce tej pomógł Piłsudskiemu i jego żonie Marii, Jan Miklaszewski – ówczesny kontroler lasów Ordynacji Zamojskiej. Po przekroczeniu kładki na Tanwi małżonkami zaopiekował się Mikołaj Rebizant. Dzięki Miklaszewskiemu i Rebizantowi, Piłsudski 20 czerwca 1901 roku był we Lwowie.

Stanica harcerska im. Józefa Piłsudskiego w OlbrychtowieW 1936 roku na wniosek działaczy Koła Przyjaciół Harcerstwa w Zamościu, na którego czele stanął generał Brunon Olbrycht, dowódca 3 Dywizji Piechoty Legionów w Zamościu, postanowiono zbudować stanicę harcerską nad Tanwią, w pobliżu historycznego miejsca, gdzie w 1901 roku Józef Piłsudski przekroczył granicę Kongresówki. Ziemię pod budowę stanicy na wzgórzu przy rezerwacie „Nad Tanwią” w Rebizantach jak również drewno  ofiarował Ordynat Maurycy Zamoyski. Stanicę budowali żołnierze WP z jednostek stacjonujących w Zamościu. Oprócz budynku stanicy, na rzece zbudowano tamę, tworząc niewielki zalew. Stanicę nazywano „Olbrychtówką”. Oficjalne otwarcie odbyło się 5 czerwca 1938 roku. Zmieniono też nazwę wsi Rebizanty na Olbrychtowo i używano ją do wybuchu drugiej wojny światowej. Ostatni piętnastodniowy obóz harcerski odbył się tu w lipcu 1939 roku. Budynek stanicy spłonął we wrześniu 1939 roku, podpalony przez niemieckich żołnierzy.

Głównym celem działalności parku narodowego jest ochrona istniejących zasobów przyrodniczych i kulturowych. Pomagać ma w tym m.in. udostępnianie terenu parku dla turystyki oraz prowadzona działalność edukacyjna.Temu celowi służy wybudowany w 1994 roku Ośrodek Edukacyjno-Muzealny (OEM) Roztoczańskiego Parku Narodowego usytuowany na pograniczu Parku i zabytkowej części Zwierzyńca. Jedną z podstawowych form jego działalności jest organizowanie wystaw stałych oraz wystaw czasowych, które cieszą się dużym zainteresowaniem wśród osób odwiedzających RPN. Ponadto realizowane są zajęcia edukacyjne dla dzieci i młodzieży, współpraca ze szkołami, różnego rodzaju konkursy, przeglądy, warsztaty oraz programy edukacyjne jak np. Roztoczański Park i My, a także organizowane są masowe imprezy edukacyjne np. Dzień otwarty RPN.

Park Krajobrazowy Puszczy Solskiej położony jest na terenie Roztocza Środkowego i Równiny Biłgorajskiej. Utworzony został w 1988r. na powierzchni ok. 29 tyś. ha. Rzeźbę terenu kształtują niewysokie wzniesienia do 320 m n.p.m., równiny, wydmy, liczne bagna i torfowiska. Lasy Parku poprzecinane są dolinami rzek, takich jak: Jeleń, Potok Łosiniecki, Niepryszka, Sopot, Szum i Tanew. Wielkie kompleksy leśne i podmokłe tereny stały się ostoją dla wielu gatunków roślin i zwierząt. W zimnych i czystych wodach potoków Parku żyją dwa cenne gatunki ryb: pstrąg potokowy i lipień.

W parku znajduje się 9 pomników przyrody ożywionej – są to pojedyncze drzewa lub grupy drzew oraz 2 pomniki przyrody nieożywionej – źródlisko rzeki Jeleń i wodospad na rzece Jeleń. Dużą osobliwością geologiczną Parku są progi tektoniczne zwane „szumami” w rezerwacie „Nad Tanwią”.

Pałac Łosiów w Narolu – wzniesiony został przez Antoniego Feliksa hr. Łosia w latach 1776 – 1781. Zbudowany jest w stylu barokowym, na rzucie podkowy, herbowego znaku Łosiów. Budynek główny jest dwukondygnacyjny, prostokątny, połączony arkadami z dwoma parterowymi pawilonami bocznymi. Dziedziniec poprzedza ozdobna brama, droga wjazdowa prowadzi przez aleję starych lip. Wokół pałacu jest ogród typu włoskiego. Pałac uległ częściowemu spaleniu podczas powstania styczniowego. Został jednak wyremontowany przez nowego właściciela księcia Juliana Puzynę. Podczas I wojny światowej wojska austriackie ograbiły pałac z najcenniejszych obrazów, książek, rzeźb i mebli. Po 1920 roku nową właścicielką pałacu została hr. Jadwiga Korytowska, która odrestaurowała pałac. W 1939r. wyposażenie pałacu zostało zagarnięte przez Armię Czerwoną, a w roku 1945 pałac ponownie spalono. Przez ok. 50 lat stał opuszczony.W roku 1995 zespół pałacowo-parkowy zakupił prof. Władysław Kłosiewicz – wykładowca w warszawskiej Akademii Muzycznej i jego żona Ewa Irzykowska – Kłosiewicz – aktorka i śpiewaczka.  Nowi właściciele powołali Fundację „Pro Academia Norolense”, której głównym celem jest odbudowa pałacu i stworzenie w nim akademii dla utalentowanej młodzieży z Europy Wschodniej i Środkowej. Wykonano prace zabezpieczające pałac i pielęgnacyjne w parku.

Pomnik w Róży – znajduje się na końcu wsi Róża. Został przeniesiony  z miejsca pod dawną leśniczówką (gajówką) w pobliskim lesie w Róży, gdzie 2 lutego 1943 roku, po bitwie pod Zaborecznem odpoczywała 5 kompania tomaszowskiego obwodu Batalionów Chłopskich. Dowodził nią por. Stanisław Ligenza ps.„Grom”. Mieścił się tam również sztab obwodu i punkt sanitarny z rannymi po bitwie i innych akcjach partyzanckich. Hitlerowcy otoczyli wieś. „Grom” wyprowadził swój oddział z okrążenia, natomiast punktu sanitarnego z gajówki nie udało się ewakuować. Po tej walce hitlerowcy spalili wieś, a część jej mieszkańców wymordowali. Fakt ten upamiętniał wzniesiony na miejscu egzekucji krzyż, a od 1982 r. pomnik wykonany z piaskowca.

W Suścu urodził się Sylwester Chęciński - reżyser słynnej trylogii: "Sami Swoi", "Nie ma mocnych" i "Kochaj albo rzuć" w których aktorzy Wacław Kowalki i Władysław Hańcza wspaniale wykreowali bohaterów. Niektórzy twierdzą, że pierwowzory postaci Kargula i Pawlaka pochodzą z Suśca. To tu podobno obok siebie żyły dwie rodziny, które zaciekle procesowały się o pasek ziemi szerokości stopy. Dlatego też przy wjeździe do Suśca stanął pomnik Kargula i Pawlaka, który przypomina o tej wymownej polskiej komedii.W Suścu Sylwester Chęciński spędziła lata swojego dzieciństwa. W 1939 r. rodzice przeprowadzili się do Zamościa. Obecnie mieszkający na stałe we Wrocławiu Sylwester Chęciński przy każdej, nadążającej się okazji wraca do rodzinnego Suśca. Lubi też przy takich okazjach powłóczyć się po Roztoczu.

Rezerwat utworzono w 1958 roku na powierzchni ok. 80,5 ha. Nazwa powstała od legendy głoszącej, że kiedyś „jeno czarci tam hasali” czego skutkiem miały być liczne powodzie i pożary dawnej papierni Zamojskich, którą trzykrotnie nękały te żywioły. Dojechać do rezerwatu można jadąc z Suśca 8 km na zachód przez miejscowość Oseredek. Do rezerwatu można również dotrzeć pieszo idąc czerwonym  Szlakiem Krawędziowym, który biegnie w przez odcinek położonej w tym miejscu malowniczo ukształtowanej doliny rzeki Sopot. Dolina ta powstała na skutek wymycia przez wodę piaszczystych utworów czwartorzędowych aż do trzeciorzędowego podłoża kredowego. Nierówności tego podłoża spowodowały utworzenie licznych, postrzępionych wodospadów o wysokości ok. 60 cm. Dzięki dużemu spadkowi koryta oraz licznym progom rzeka nabiera charakteru bystrego, górskiego potoku. W rezerwacie poprowadzono również Ścieżkę przyrodniczo – dydaktyczną „Czartowe Pole” o długości ok. 2 km na której ustawiono 9 tablic o tematyce przyrodniczo-historycznej tego terenu.

Rezerwat Las Bukowy k. Narola o powierzchni ok. 86 ha utworzony został w 1998 roku. Chroni on zespół lasów bukowych z licznymi gatunkami górskimi. W warstwie runa występuje: czosnek niedźwiedzi, żywiec cebulkowy, kokoryczka wielokwiatowa. Z roślin rzadkich i chronionych spotkać możemy: wawrzynka wilczełyko, widłaka jałowcowatego i bodziszka żałobnego. Lasy rezerwatu zamieszkuje jeleń, sarna, dzik, lis i kuna. Wśród ptaków na uwagę zasługuje: bocian czarny, gołąb siniak i orlik krzykliwy. Przez rezerwat wytyczono ścieżkę dydaktyczno-przyrodniczą o nazwie Bukowy Las koloru czerwonego, o długości ok. 2 km (1 godz.) Początek ścieżki z osady Łozy pod Narolem.

Rezerwat powstał w 1958 roku o powierzchni ok. 41 ha i chroni najpiękniejsze fragmenty dolin rzeki Jeleń i Tanew wraz z seriami małych wodospadów. Na zakolu Tanwi w miejscowości Rebizanty na odcinku 400 m znajduje się 24 progi zwane „szumami”. Charakteryzują się regularnym położeniem, przeważnie wzdłuż prostych linii. Ich piękno docenili czytelnicy w plebiscycie „Rzeczypospolitej” zaliczając je w 2008 r. do „7 Cudów Polskiej Natury”, a w 2016 r. w konkursie miesięcznika National Geographic Traveler na „7 Nowych Cudów Polski” otrzymały tytuł laureata.Rezerwat położony jest na wysokości ok. 235 m, a najwyższe wzniesienie -  Kościółek osiąga 246m n.p.m. W rezerwacie rośnie niezwykle ciekawa szata roślinna. Stwierdzono istnienie ok. 40 zespołów roślinnych. Z rzadkich i chronionych roślin występuje tu: widłak jałowcowaty, bez koralowy i porzeczka alpejska. Żyją tu również rzadkie ptaki: bocian czarny, pliszka górska i zimorodek. Przez rezerwat przeprowadzono 3-kilometrową ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną  „Nad Tanwią” (koloru czerwonego).Do rezerwatu dojdziemy Szlakiem Południowym lub jednym z najpiękniejszych szlaków Roztocza „Szlakiem Szumów”

Rezerwat został utworzony w 1990 roku, o powierzchni ok. 3,80 ha. Utworzony został w celu ochrony roślinności wodnej i torfowiskowej śródleśnych bagienek. Na niewielkim areale znajduje się wiele małych oczek wodnych otoczonych torfowiskiem. W rezerwacie możemy spotkać takie rośliny jak: grzybień północny, rosiczki, bagno zwyczajne, bagnicę torfową i turzycę bagienną. Miejsce najpiękniej wygląda wiosną w czasie kwitnienia grzybieni białych (zwyczajowo nazywanych lilią wodną).

Rezerwat Szum położony pomiędzy Góreckiem Starym a Góreckiem Kościelnym – utworzony w 1958 r., chroni malowniczą dolinę rzeki Szum. Znajdują się tu liczne małe wodospady, zwane praczkami (wykorzystywane były dawniej do prania ubrań). Wytyczono tu ścieżkę przyrodniczą o długości ok.1,5 km. Zobaczyć tam możemy wiele gatunków rzadkich roślin m.in. zanokcica skalna i zielona, wawrzynek wilczełyko, widłak jałowcowaty oraz liczne gatunki roślin storczykowatych. Ciekawostką jest tu śródleśny zalew z zaporą i śluzą.

Rezerwat św. Rocha w Krasnobrodzie – utworzony w 1983r., o pow. 202,60 ha, chroni drzewostan bukowo-jodłowy. Występują tu pomnikowe okazy jodły liczące około 250 lat. W uroczysku kapliczka św. Rocha z 1935r. (pierwotna z XVII w.) i cudowne źródełko.

Stadnina Pod Lasem znajduje się w Dąbrowie Tomaszowskiej, przy drodze krajowej nr 17; ok.3 km od Tomaszowa Lubelskieg w kierunku Zamościa. Stadnina oferuje jazdy konne dla dzieci i dorosłych. W stadninie znajduje się 30 koni: kuce setlandzkie i walijskie, oraz konie małopolskie i wielkopolskie.

Stadnina Polanka położona jest w leśnej osadzie Polanka Horyniecka k/Horyńca, z możliwością dojazdu również od strony Narola i od Płazowa. Dbając o bezpieczeństwo jeźdźców i koni jazdy w tej satdninie są spokojne. Instruktorzy zawsze dostosowują prędkość do umiejętności jeźdźców i możliwości koni. Dzięki temu, że konie nie znają szalonych eskapad, nawet jeźdźcy z małymi umiejętnościami mogą korzystać z tej formy rekreacji.

Stawy Echo w Zwierzyńcu - położone są przy strumieniu Świerszcz w Roztoczańskim Parku Narodowym. Znajduje się tam kąpielisko oraz plaża. Z platform ustawionych na brzegu można dostrzec koniki Polskie pasące się po drugiej stronie stawu.

Strażnica– wzniesiona została w 1876 r. na zlecenie władz carskich z przeznaczeniem na siedzibę straży granicznej (Galicja – Kongresówka). Tędy przebiegała granica austriacko-rosyjska. Królestwo Polskie było wówczas pod zaborem rosyjskim, a Galicja pod austriackim. Od zakończenia I wojny światowej strażnica pełniła funkcję szkoły. Przez ostatnie lata drewniany budynek stał pusty. Ostatni raz remontowana była w latach 50-60 tych XX w. W 2006 r. strażnica została kupiona przez osobę prywatną i po kilku latach odrestaurowana przypominając tę z drugiej połowy XIX w. Aktualnie pełni rolę historycznego ośrodka turystycznego z restauracją pod nazwą Strażnica Carska.

Wapielnia – jest to najwyższe wzniesienie Roztocza Środkowego (385m n.p.m.). Dojdziemy tam pieszym Szlakiem im. Władysławy Podobińskiej (znaki zielone) oraz Szlakiem Centralnym (znaki niebieskie). Najkrótsze dojście ze wsi Ulów (szlak niebieski) lub wsi Łasochy (szlak zielony). Nazwa wzgórza pochodzi od wapieni nadających się do wypalania wapna, niegdyś tam eksploatowanych. Wzgórze jest ostańcem zbudowanym z twardych wapieni trzeciorzędowych, objętych ochroną jako pomnik przyrody. Wapielnię porasta las jodłowo-sosnowy z gęstą leszczyną uroczyska Muraszkowa Góra. U podnóża wzniesienia ustawiono turystyczną wiatę (deszczochron) ze stołami, ławami i tablicą informacyjną, z których korzystają piechurzy i rowerzyści przemierzający Roztocze na trasie Susiec-Krasnobród. Z tego miejsca roztacza się wspaniały widok na okolicę Łuszczacza i rozległy kompleks lasów Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego.

Kamienna wieża wokowaw Józefowie została wybudowana obok kamieniołomu Babia Dolina. Ma 20 m wysokości i służy turystom. Można z niej podziwiać wyrobiska kamieniołomu oraz piękne krajobrazy pogranicza Roztocza i Puszczy Soskiej.

Wieża widokowa w Suścu została wybudowana w 2013 roku. Usytuowano ją na najwyższym wzniesieniu w okolicy, zwanym Góra Grabowicka. Stoi po prawej stronie asfaltowej drogi prowadzącej do Grabowicy. Ma 12 metrów i trzy kondygnacje. Dwie pierwsze wybudowano z miejscowego kamienia, najwyższa jest drewniana. Z wieży roztacza się bardzo ładny widok na pasiaste pola i rozległy kompleks Puszczy Solskiej. Obok punktu widokowego ustawiono wiatę na rowery i ławeczki, a nieopodal wybudowano 2 parkingi:  dla samochodów osobowych i autobusów.Wieża jest otwarta dla turystów.

Wodospad na rzece Jeleń o wysokości 1,60 m  - pomnik przyrody nieożywionej. Usytuowany jest na Szlaku Szumów w odległości 1,5 km (ok 30 min) od Gminnego Ośrodka Kultury w Suścu. Malownicze miejsce w otoczeniu świerkowego lasu. 

Wzgórze Kościółek zwane też Zamczyskiem jest to wzniesienie położone w widłach dolin Tanwi i Jelenia. Porośnięte jest lasem mieszanym i otoczone wałem ziemnym grodziska, które pochodzi z XII – XIII w. Prawdopodobnie miejsce to nie było stale zamieszkiwane, a służyło jedynie za schronienie w czasie najazdów nieprzyjaciół. Pierwsze ślady osadnictwa datuje się na VIII – IX w. Na początku XVII w. na wzgórzu powstała cerkiew unicka z klasztorem bazylianów. ufundowana przez Tomasza Zamojskiego. W 1748 r. zamieniono ją na kościół św. Jana Nepomucena , ale z powodu trudno dostępnego miejsca w 1796r. został rozebrany. Podczas powstania styczniowego oraz ostatniej wojny na wzgórzu ukrywali się powstańcy i partyzanci. Wydarzenia te upamiętnia krzyż i pomnik, znajdujące się na szczycie Kościółka. Z Suśca dojdziemy tam niebieskim Szlakiem Szumów w czasie ok. 1,5 godz. Według legendy stał tam zamek rycerza Gołdapa, który podczas jego nieobecności został podstępnie zdobyty przez Tatarów. Od imienia córki-Tanewy, która zginęła podczas obrony pochodzi nazwa rzeki Tanew.

Zagroda Guciów to prywatne muzeum etnograficzno-przyrodnicze wpisane do rejestru zabytków. skansen na Roztoczu środkowym. Składa się z chałupy i dwóch budynków gospodarczych (stodoły i obory z poddachem), w których znajuje się ekspozycja etnograficzna i geologiczna. Oprócz tego jest tam restauracja serwująca regionalne przysmaki.

Zalew Rudka w Zwierzyńcu z plażą i molo – położony jest nad rzeką Wieprz. Przy zalewie wydzielono strzeżone kąpielisko. Obok usytuowane są wypożyczalnie sprzętu wodnego.

Zalew w Krasobrodzie – położony jest nad rzeką Wieprz. Przy zalewie wydzielone jest strzeżone kąpielisko, a przy nim plaża i molo.

Zalew w Majdanie Sopockim - położony jest nad rzeką Sopot, ok. 9 km od Suśca. Jest to doskonałe miejsce do kąpieli, plażowania i uprawiania sportów wodnych. Przy zalewie wydzielone jest strzeżone kąpielisko, a przy nim plaża i molo. Organizatorem kąpieliska jest Gmina Susiec a opiekę nad nim prowadzi WOPR. Zalew okala deptak  z ławkami. Do dyspozycji turystów parkingi i toalety publiczne. Obok zalewu istnieją wypożyczalnie sprzętu wodnego. W dwóch miejscowościach leżących po obu stronach zalewu: Majdanie Sopockim Pierwszym i Majdanie Sopockim Drugim znajdują się obiekty noclegowe i funkcjonują sezonowo bary i kawiarnie. Na zalewie można też łowić ryby. Ze względu na duży nurt płynącej przezeń rzeki, zalew ma wyjątkowo czystą wodę. Występują w nim: karp, szczupak, płoć, amur, boleń, karaś, sum, leszcz a nawet pstrąg.

Zamość prawa miejskie uzyskał w 1580 roku, na mocy przywileju lokacyjnego wystawionego przez kanclerza i hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego. Prace nad budową miasta, począwszy od rezydencji J. Zamoyskiego, rozpoczęto już w roku 1579, mimo, iż formalny akt lokacji Zamościa wydano rok później. Miasto zaplanowano i zbudowano zgodnie z renesansowymi założeniami miasta idealnego, a jego projekt opracował włoski architekt Bernardo Morando. Od 1595 rozpoczęła tu swą działalność Akademia Zamojska, trzecia w Rzeczypospolitej uczelnia wyższa. Widoczny na zdjęciui Ratusz w Zamościu – wzniesiony ok. 1591 r. jako piętrowy obiekt z podcieniami i wieżą. Nie stanął na środku rynku tylko został wkomponowany w jego północnej pierzei, aby nie dominował nad miastem. W latach 1636 – 1651 ratusz został przebudowany - powiększony i podwyższony. W XVIII w. do fasady dobudowano odwach oraz dwuskrzydłowe schody z balustradą wsparte na arkadach. Na schodach znajduje się rzeźbiony kartusz z herbem II ordynata - Tomasza Zamoyskiego. Obecnie w ratuszu znajduje się siedziba władz miasta. Jak w latach poprzednich z wieży ratuszowej o godz.12-tej w południe grany jest hejnał.

Łowisko wędkarskie „ZATYLE” położone  k/Bełżca posiada dogodny dojazd. Jest to bardzo atrakcyjne miejsce, otoczone lasem i mnóstwem zieleni. Do dyspozycji wędkarzy  5 stawów  o pow. 10 ha, z licznymi stanowiskami wędkarskimi. Na łowisku każdy wędkarz znajdzie dla siebie coś ciekawego: karpie, amury, liny, szczupaki, sumy, sandacze, okonie, karasie, tołpygi i to prawdziwe okazy. Łowisko jest częścią ponad 100 hektarowego gospodarstwa rybackiego „Bełżec”.

Zbiornik wodny potocznie nazywany Źrąbkiem jest usytuowany w środku Śuśca i utworzony przez wiele źródeł, których intensywność i ilość zmienia się w zależności od pory roku. Na przełomie XVIII i XIX w. w powstającej osadzie Susiec (pierwotnie Suszec) był jednym z niewielu miejsc z pitną wodą. To również teren, który w późniejszych latach wykorzystywany był do prania ubrań, pościeli, płócien. Miejsca przy źródłach, zwane ozrębinami, budowane z drewnianych desek, były ściśle przyporządkowane czterem okolicznym wsiom: Susiec, Oseredek, Grabowica i Zagóra. Dzisiaj to miejsce historyczne, nawiązujące do tradycji i kultury Roztocza. Na zbiorniku wybudowano drewniany budynek z podestami do czerpania wody, ustawiono tablicę oraz stojak na rowery dla turystów podróżujących szlakiem GREEN VELO. Wg legendy obmycie twarzy przy źródłach gładzi pannom lica, przynosi miłość i szczęście.

Przejście graniczne pomiędzy zaborami rosyjskim i austriackim na rzece Tanew.Na Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku ustalono nowe granice pomiędzy zaborami. Wtedy Tanew pomiędzy Rybnicą i Paarami, a Rebizantami stała się rzeką graniczną, rozdzielającą ziemie: zaboru rosyjskiego (Królestwo Polskie) od zaboru austriackiego (Galicja). Przekraczający granicę działacze patriotyczni oraz przemytnicy korzystali z nielegalnej drogi przez Tanew do położonych po stronie galicyjskiej Rebizantów. Granica był silnie strzeżona, szczególnie po stronie rosyjskiej. Swobodny dostęp do lasu pomiędzy tą drogą i granicą mieli tylko ordynaccy leśnicy, którzy przerzucali tędy zakazane wydawnictwa oraz przeprowadzali działaczy niepodległościowych. Tą drogą w czerwcu 1901 roku przeprowadzony został przez granicę Józef Piłsudski, który uciekł z więziennego szpitala w Petersburgu.